Het is zo’n mooie uitnodiging van Jezus in Mattheus 11: 28. “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.” Dat is iets waar ik constant naar verlang en op zoek ben…..; Rust.
Hoe vind ik dat bij Jezus? Zijn vervolg op deze uitnodiging roept bij mij namelijk verwarring op. “Neem Mijn juk op u….want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht”. Een zacht juk? Een lichte last? Ik ervaar zo vaak een andere werkelijkheid. Ik zie zoveel gebrokenheid en lijden om me heen. Ik worstel nog zo vaak met de zonde in mijn leven! Dat vind ik moeilijk om als een lichte last te zien.
Rust voor onze ziel
Als je dit in de context van het hele verhaal leest, dan zie je dat bijbelverklaarders het juk van Jezus tegenover dat van de Farizeeërs zetten. De wet als juk, waar je je precies aan moest houden om rechtvaardig voor God gezien te worden. Daartegenover staat Jezus zelf. Jezus vraagt dat namelijk niet van ons, omdat Hij zelf al de volmaakte mens was; zachtmoedig en nederig van hart. De last van het juk van de zonde en het aan de wet moeten voldoen heeft Hij voor ons gedaan, daarom kan onze last licht zijn en kunnen we echt rust vinden voor onze ziel.
Rust in ons dagelijks leven
Jezus heeft het hier dus niet over ons leven op aarde, maar over ons leven tegenover God. Toch zijn dat niet twee verschillende dingen en kan deze metafoor ons ook perspectief geven op de last die we ondanks die rust voor onze ziel toch nog ervaren in ons dagelijks leven.
Het juk als gebruiksvoorwerp, wat Jezus hier als metafoor gebruikt was volgens uitleggers een juk dat op een span ossen werd gelegd om de gebundelde krachten te kunnen gebruiken. Samen iets dragen maakt de last lichter en dat is zeker iets wat je zult ervaren als je je moeiten en verdriet deelt. Maar het gaat hier om Jezus die dit zegt; Hij loopt naast ons in het juk. Ik moest daarbij denken aan het beeld van een vader die zijn zoontje helpt met iets wat te zwaar voor hem is. Het kind loopt te steunen en te kreunen, maar het is eigenlijk de vader die de last draagt. Is dat voor onze lasten ook niet zo? God zegt niet dat we geen last hebben te dragen in dit leven, maar dat de last die voor ons ondraaglijk was helemaal op zijn schouders ligt en dat we de moeiten die nog op ons pad liggen nooit alleen hoeven te dragen.
Uitnodiging
Jezus nodigt ons uit om bij Hem te komen en van Hem te leren. Hij heeft de grootste last al gedragen aan het kruis en loopt nu naast ons in het juk van ons lijden in dit leven. Dat geeft een rust en vrede die ons verstand te boven kan gaan. We zullen die verlichting van de last echter alleen ervaren als we dicht bij Jezus blijven lopen in dat ongelijke span dat we met Hem mogen vormen. Zodra we in eigen kracht verder gaan, wordt het echt weer te zwaar.
Deze blog is geschreven door Ellen Oosterhuis
